«Γνωρίζοντας στο κοινό το έργο του ζωγράφου Σπύρου Κουκουλομάτη. Μία ζωγραφική ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη»

Ξενάγηση από τον θεωρητικό Τέχνης Μάνο Στεφανίδη στο πλαίσιο της έκθεσης «Σπύρος Κουκουλομάτης. Αναδρομή»

Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» Δήμου Αθηναίων

Σάββατο 18 και Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023

Στο πλαίσιο της έκθεσης «Σπύρος Κουκουλομάτης. Αναδρομή», που παρουσιάζει ο Δήμος Αθηναίων, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, από 1 έως 26 Νοεμβρίου 2023 στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» Δήμου Αθηναίων, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 18 και την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023 στις 12:00 , η ξενάγηση «Γνωρίζοντας στο κοινό το έργο του ζωγράφου Σπύρου Κουκουλομάτη. Μία ζωγραφική ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη» από τον Μάνο Στεφανίδη, θεωρητικό της Τέχνης και καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών.

Η συμμετοχή στην ξενάγηση είναι ελεύθερη. Απαραίτητη η κράτηση θέσης στο τηλ. 210 3414466, Τρίτη – Παρασκευή, 10:00 – 14:00. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Η έκθεση «Σπύρος Κουκουλομάτης. Αναδρομή»

Η έκθεση «Σπύρος Κουκουλομάτης. Αναδρομή» πραγματοποιείται με τη συνεργασία της οικογένειας του καλλιτέχνη, στο πλαίσιο του προγράμματος Culture is Athens/Πολιτισμός είναι η Αθήνα, υπό την επιμέλεια του Σπύρου Μοσχονά.

Στην έκθεση παρουσιάζονται περίπου εκατό (100) αντιπροσωπευτικά έργα του καλλιτέχνη από το σύνολο της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Πρόκειται για την πρώτη έκθεση έργων του που διοργανώνεται στην Αθήνα μετά τον θάνατο του, το 1995.
Ως ζωγράφος, ο Σπύρος Κουκουλομάτης στράφηκε, από την αρχή της σταδιοδρομίας του ακόμη, στον μοντερνισμό, αφομοιώνοντας τάσεις της πρωτοπορίας της εποχής του. Πρωτοεξέθεσε το 1951, σειρά έργων που κινούνταν στο πλαίσιο της αφαίρεσης, με επιρροές από τον εξπρεσιονισμό. Σημαντικό ήταν για την εξέλιξή του το ταξίδι που πραγματοποίησε το 1960 στην Ελβετία για τη μελέτη στο Kunstmuseum της Βασιλείας του έργου του Γερμανοελβετού Paul Klee.

Αν και ενδιαφέρθηκε για το πορτρέτο και την τοπιογραφία, οι πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις του τον έστρεψαν από νωρίς σε μια ζωγραφική πολιτικοποιημένη, με έμφαση στην αλληγορία. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 στράφηκε προς τον υπερρεαλισμό (σουρεαλισμό) διαμορφώνοντας το προσωπικό του ύφος. Σκοπός του ήταν το μήνυμα της εικόνας να αγγίξει τον θεατή, να λειτουργήσει ως διαδικασία αφύπνισης στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, μέσω της χρήσης οικείων συμβόλων. Για τον λόγο αυτό ειδικό βάρος στην ατομική εικονογραφία του είχαν οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο, «το πρώτιστο πρόβλημα του ανθρώπου είναι η σύγκρουσις των δύο Εγώ, προσωπικού-κοινωνικού».