Διαστάσεις: 50 Χ 70 εκ.

Τεχνική: Λάδι σε ξυλοτέξ

Έτος: 1982

Η μορφή του παρελθόντος διαιωνίζεται και μαρτυρεί το ποιόν του, το είδος του, όταν η ύλη μεταμορφώνεται σε πέτρα-απολίθωμα.

Το δικό μας, μοντέρνο ή μεταμοντέρνο τεχνοκρατικό παρόν, θα αποδώσει σαν ένα ολοκληρωτικό απολίθωμα τη γη σαν μία οικουμενική μηχανή, άχρηστη πλέον, νεκρή. Τα μέλη του απολιθώματος θα είναι καλώδια, γρανάζια, εργαλεία πολλά και περιττά, αλλά καμία μορφή ζωής ή έργο της φαντασίας, της αισθητικής ή της πραγματικής ανάγκης. Από την ίδια τη φύση θ’ απομείνουν διάσπαρτα γυμνά λίθινα επίσης εξάρματα, ανάμεσα στα ράκη της τεχνικής. Τα ράκη αυτά στον πίνακα συμπλέκονται έτσι, που να ανακαλούν σχήματα και τεκμήρια ενός απώτατου παρελθόντος, που διέθετε και φαντασία και αισθητική, που καθιστούσαν και το χρηστικό ωραίο, προορισμένο για την αιωνιότητα. Έτσι, τα κομμάτια των καλωδίων συντίθεται μεταξύ τους και με άλλα απομεινάρια του περιττού, μιμούμενα όστρακα γεωμετρικών αγγείων.

Στο σύνολό του, το Οικουμενικό απολίθωμα του μέλλοντός μας, έχει τη μορφή ψαριού -τυπικού φυσικού απολιθώματος-, που περιβάλλεται από σκοτάδι: μία θάλασσα νεκρή, ακίνητη, υδάτινη ίσως, ίσως χάος, κενό. Τα “μάτια” του ψαριού δύο κυρτά ημισφαιρικά αντικείμενα. Άχρηστοι δορυφόροι, ή ο Ήλιος και η Σελήνη σβησμένα, ή κάτι ανάλογο. Ούτως ή άλλως, ουρανός εδώ δεν υπάρχει για να “αξιοποιηθεί” ως οικόπεδο εγκαταστάσεων διαφόρων παιχνιδιών της ματαιοδοξίας μας.